کهیر، واکنش افزایش حساسیت فرد به یک ماده غذایی، داروی خاص، عفونت یا بیماری داخلی است. کهیر یک بیماری پوستی است که با خارش شدید همراه می باشد. در بیماری کهیر لکه ها و نقطه‌های قرمز رنگ و برجسته در قسمت‌های مختلف بدن ظاهر می شود. هر ضایعه كهیر بعد از چند دقیقه تا چند ساعت بدون باقی گذاشتن اثر از بین می رود و سپس ضایعات جدید در محل های قبلی یا محل های جدید به وجود می آید. اندازه ضایعات كهیر از كوچكی یك عدس تا بزرگی یك بشقاب متغیر است. ممكن است ضایعات به هم پیوسته باشد و نواحی وسیعی از پوست را بپوشاند. معمولاً خارش شدید وجود دارد، ولی ممكن است سوزش یا به ندرت درد نیز وجود داشته باشد. راه حل بروز کهیر با توجه به علل بروز آن متفاوت است همچنین روش های درمانی انواع کهیر ها با هم فرق می کنند.
نکته مهمی که باید به آن توجه کرد این است که کهیر یک بیماری مسری و واگیردار نیست و از فرد مبتلا به فرد دیگر انتقال نمی‌یابد. دوره ابتلای آن نیز در افراد مختلف، متفاوت است مثلا ممکن است یک بیمار هفته‌ای یک بار، اما بیمار دیگر روزی ۲ تا ۳ بار دچار عارضه کهیر شود. همچنین ممکن است فردی پیش‌تر با مصرف داروی خاصی مانند پنی‌سیلین حساسیت خاصی از خود نشان نمی‌داده است اما در دفعه پنجم یا ششم نسبت به آن دارو حساسیت نشان دهد. کهیر تورمی گذرا همراه با قرمزی در سطح پوست است که به صورت یک واکنش در پوست ظاهر می‌شود و نحوه شکل‌گیری آن نیز خروج مایع از درون مویرگ به داخل بافت است که عامل تورم و شکل گیری کهیر است.بروز کهیر در پوست معمولاً نشانه‌ای از حساسیت است که به دو نوع حاد و مزمن تقسیم می‌شود؛ کهیرهای کمتر از ۶ هفته را حاد و کهیرهای بیش از ۶ هفته را مزمن می‌گویند.
در اینجا به بیان برخی از علل به وجود آمدن کهیر می پردازیم :
مواد خوراكی : شایع ترین مواد خوراكی مولد كهیر عبارت اند از: تنقلات، شكلات، ماهی، گوجه فرنگی، تخم مرغ، توت و شیر. به طور كلی مواد خوراكی تازه و خام، بیش از مواد پخته شده سبب ایجاد كهیر می شوند. افزودنی های خوراكی و نگاهدارنده ها نیز ایجاد كهیر می كنند.
داروها : تقریباً تمامی داروهای تجویز شده توسط پزشك یا داروهای خود درمانی می توانند سبب بروز كهیر شوند، برخی از این داروها عبارت اند از: آنتی بیوتیك ها، مسكن ها، آرام بخش ها و خواب آورها، مكمل های غذایی، آنتی اسیدها. ویتامین ها و قطره های چشمی و ملیّن ها و شیاف ها نیز ایجاد كهیر می كنند.
عفونت ها : بعضی از عفونت ها از قبیل سرماخوردگی و عفونت های گلو در كودكان می توانند سبب بروز كهیر شوند، ولی برخی عفونت های مزمن و گاه عفونت هایی به شكل سینوزیت یا برخی آبسه ها نیز به عنوان علت ایجاد كهیر مهم هستند.
بیماری های داخلی : بیماری های داخلی مختلفی ازجمله بیماری های غدد داخلی، بیماری های كبدی، آلودگی های انگلی و ندرتاً بیماری های بدخیم، بایستی در فهرست علل كهیر مدنظر باشند.
کهیر به چند گروه تقسیم می‌شود؛ کهیر شیمیایی، فیزیکی، عصبی، آفتابی و کهیر بارداری. کهیر شیمیایی به دنبال مصرف دارو یا مواد غذایی حساسیت‌‌زا از جمله مصرف توت‌فرنگی، گوجه‌فرنگی، بادمجان و ادویه‌ها بروز می‌کند. کهیر فیزیکی در اثر فشار یا گرما و سرمای شدید ظاهر می‌شود. کهیر عصبی هم به دلیل استرس یا تحریکات عصبی رخ می‌دهد و در آن به دنبال آزاد شدن کورتیزول از غدد فوق‌کلیوی یا واسطه‌های دیگر از سلول‌های ایمنی، این هورمون‌ها با سلول‌های ماستوسیت پوست ترکیب می‌شوند و هیستامین تولید می‌کنند. بدن به استرس ثابت با تولید هیستامین بیشتر واکنش نشان می‌دهد که درنهایت منجر به ایجاد کهیر می‌شود. سطح بالای کورتیزول در بدن نه‌تنها باعث واکنش‌های حساسیت پوستی مانند کهیر می‌شود، بلکه می‌تواند بهبود آن را نیز به تاخیر بیندازد. در عین حال با تضعیف سیستم ایمنی و به هم خوردن تنظیم عملکرد درست پاسخ‌های ایمنی احتمال بروز کهیر بالاتر می‌رود. مهم ترین علامت بیماری که به طور عمده باعث توجه بیماران و ناراحتی آن‌ها می شود، خارش شدید می باشد که با نشانه های دیگری نیز همراه است. این نشانه های همراه شامل لکه ها و دانه های برجسته ی پوستی به صورت پررنگ، صورتی یا قرمز با اندازه و اشکال متفاوت هستند که در نقاط مختلف بدن مشاهده می شوند. هر یک از این ضایعات به طور معمول در عرض کم تر از ۲۴ ساعت فروکش می کنند، ولی ممکن است ضایعات جدید در سایر نقاط بدن ایجاد شوند. البته نکته ی قابل توجه این است که بهبودی ضایعات کهیری هیچ گونه جوشگاه یا تغییر رنگ پوستی را همراه ندارد.
منبع و ماخذ : nice-tn.com